Obecnie obserwujemy duże zanieczyszczenie gleb metalami ciężkimi oraz herbicydami. Środki ochrony roślin tworzą warunki stresogenne nie tylko dla chwastów. Negatywnie wpływają na pożyteczne mikroorganizmy, które bytują pod powierzchnią. Mikroflora gruntów staje się zaburzona, a jakość samych gleb maleje. Powoduje za to wzrost bytowania w glebie grzybów, bakterii, szkodników. Aby temu zaradzić warto stosować w ogrodzie i w rolnictwie adiuwanty.

Czym są adiuwanty?

Adiuwant to substancja pomocnicza występująca, np. w środkach ochrony roślin odrębnie od substancji aktywnej. Co istotne jest ona biologicznie nieaktywna, to znaczy nie wpływa negatywnie na mikroflorę gleby. Może ona działać w ten sposób, że obniża napięcie powierzchniowe cieczy użytkowej, a nawet zwiększać powierzchnię pokrycia powierzchni liści przez preparat czy poprawiać przyczepność środka do rośliny. Dzięki temu roślina otrzymuje więcej herbicydu, który dodatkowo jest zabezpieczony przed zmywaniem.

Wyróżniamy następujące rodzaje adiuwantów:

• Olejowe, w których składzie znajdują się estry oleju rzepakowego lub olej parafinowy,
• Glicerowe, które zawierają polimery,
• Silikonowe, mające jako składniki substancje organiczne.

Kiedy i jak je stosować?

Środki wspomagające warto stosować w zabiegach powschodowych (czyli nalistnych), gdyż ich stosowanie w warunkach przedwschodowych (czyli doglebowych), wpływa na skuteczność herbicydów w glebie. Najlepiej dodać je bezpośrednio do środka ochrony roślin, który stosujemy do wykonania standardowego oprysku. Równie istotna jest ilość pestycydów stosowanych do zabiegów. Przy stosowaniu niższych niż zalecane dawek herbicydów, surfaktanty powinny być świadomie stosowane, celem polepszenia procesu. Producenci adiuwantów zwykle umieszczają precyzyjne informacje odnośnie sposobu użytkowania preparatu, tak, aby nie zaszkodzić uprawom.